Isabel Elbal
A Marea
Soubemos que a Audiencia Provincial de Palma de Mallorca “suspendeu” a imputación da infanta Cristina, no procedemento instruído polo Xuíz Castro contra o seu marido e o seu ex socio Diego Torres.
O que en principio se anunciou como a “desimputación” da infanta Cristina, desinflouse rapidamente en canto soubemos que o auto non era unánime e que existía un voto particular dun dos tres maxistrados que compoñen a Sala. Aos poucos minutos soubemos que o auto non “desimputa” á infanta senón que “suspende” a súa imputación.
Finalmente, cando un le a decisión xudicial, apoiada por dúas dos tres maxistrados da Sección Segunda, aparece na súa parte dispositiva que se “estima en parte o recurso presentado polo Fiscal” e as demais partes recorrentes, a defensa de Iñaki Urdangarin, a defensa de Carlos García Revenga e a Abogacía do Estado.
Dunha atenta lectura do mencionado auto conclúese unha idea moi clara: o caso non está, de ningún xeito, pechado nin resolto para a infanta. E si o Xuíz Castro manifestou todas as súas dúbidas sobre a honorabilidad da filla mediana do Rei, os maxistrados da Sección Segunda da Audiencia Provincial de Palma de Mallorca manteñen a súa condición de “investigada” polas cuestións aínda non resoltas sobre a súa posible participación nos delitos de tráfico de influencias, contra a Facenda Pública e de branqueo de capital. Pouca cousa.
A resolución desta Sala desgrana una por unha as alegacións incluídas nos recursos da Fiscalía e os demais recorrentes concluíndo que son infundadas: nin o xuíz Castro actuou de acusador, nin vulnerou o principio de igualdade, nin se contradeciu respecto ao auto de sobresemento ditado fai un ano, nin os correos electrónicos aportados polo imputado Diego Torres son falsos. Aínda máis,, realízase unha contundente defensa da impecable e laboriosa investigación realizada por devandito xuíz.
A Sala, nun complicado e creativo exercicio dialéctico, convén en que, por agora, de forma interina, non é oportuno manter a imputación da infanta Cristina, aínda que si debe “deixarse en suspenso” esta situación ata que se obteñan máis e mellores indicios contra ela.
Imputación suspendida
Desta forma, asistimos, atónitos, á creación dun concepto xurídico, para a ocasión (ad hoc), que consiste en “suspender” unha imputación, non una calquera, senón a da filla mediana dos Reis de España.
O noso Dereito Procesal non admite esta peculiar e innovadora figura xurídica, a “suspensión” dunha imputación: se está ou no se está imputado. Impútase ou se deixa sen efecto a imputación, pero non se “suspende” deixando en vilo ao xusticiable. A acrobacia xurídica propiciada polos dous maxistrados asinantes do auto consiste en deixar aberta a posibilidade de que presuntamente a infanta haxa delinquido. A defensa de Diego Torres, o ex socio de Iñaki Urdangarin, terá un prazo para incorporar ao procedemento, todos aqueles correos electrónicos que teña no seu poder, para que o Xuíz Castro, trala súa análise, poida imputala de novo polo delito de tráfico de influencias.
Debería disolver a sociedade Aizoon
Así mesmo, respecto dos delitos de branqueo de capital e contra a Facenda Pública, pola súa participación como socia da sociedade Aizoon, ao 50% co seu marido, a Sala deixa clarísimo que si Dona Cristina de Borbón sabía antes de irse da sociedade Nóos, que se estaban eludindo obrigacións fiscais utilizando unha empresa pantalla, Aizoon, debeu habelo impedido, disolvendo, como pouco, dita mercantil.
E, continúa a resolución, ela debeu sabelo, posto que abandonou Nóos, en marzo de 2006, pola repercusión pública que tivo no parlamento valenciano a actuación do seu goberno nas contratacións ilegais levadas a cabo co xenro do Rei.
A decisión xudicial, ademais, móstrase crítica coa Axencia Tributaria, ao elaborar un informe sobre Aizoon, centrándose só nun dos socios, Iñaki Urdangarin, e habendo “orillado” (literal) o concernente á outra socia, que participaba nun 50% da sociedade.
Un novo informe da Axencia Tributaria
Así, ordena á Axencia Tributaria que realice un informe completo, de xeito sinxelo, que inclúa no seu estudo á infanta, que a investiguen. Ademais, advirte a Sala, este informe deberá realizarse antes de que prescriba o delito fiscal, é dicir antes de xuño ou xullo deste ano.
Vemos como a cuadratura do círculo foi perfectamente articulada polos dous maxistrados que “suspenden” a imputación de Dona Cristina de Borbón e Grecia: non debe ser suxeito de investigación penal (imputación) aínda que si debe ser investigada. Afortunadamente, o voto particular ditado polo maxistrado Jiménez Vidal pon en orde as cousas: si ha de ser investigada, deberá ser imputada, co fin de poder defenderse dos indicios de criminalidade que por agora si existen.
Ademais, lémbralle ao Fiscal, gran defensor neste caso do principio de igualdade, que nunca antes recorrera un auto de imputación como este, o cal, si que se contradí co tan manido principio constitucional.
Con todo, non queda máis que dar nosa máis sincera noraboa ao Xuíz Castro, quen se viu reforzado e apoiado no seu intachable labor de investigador destes delitos de delincuencia económica organizada, contra persoas que se sentían impunes e afastadas da igualdade de todos ante a lei.
